Een nieuwe toekomst

Wanneer je de kelder binnenstapt hoor je de kettingen rinkelen, het is bijna donker door een kleine spleet valt een klein beetje daglicht. Je ruikt het angstzweet en hoort de schrille kreten.

Gisteren lijkt heel ver weg, gisteren werkten ze nog op het land. Hun kinderen speelden in de schaduw van de banenbomen. Hun vrouwen droegen het gesprokkelde hout op hun hoofd richting hun hut. De dag was heet zoals altijd. Er kwamen geluiden uit het dorp, stemmen, opgewonden kreten echt waar, je gelooft het nooit…..

Beloften die gedaan werden waren, daar wacht een goed leven, altijd werk, altijd eten! Werken op een plantage, vroegen de mannen zich af, kunnen wij dat ook? Ze lieten hun werk voor wat het was, de kinderen liepen mee en zelfs hun vrouwen lieten het vuur voor hun hut in de steek. In de haven lag een groot schip met klapperende zeilen. Laat ons zien hoe strek je bent of jij goed kunt werken.

De mannen werden gescheiden van de vrouwen en kinderen. De vrouwen en kinderen moedigden de mannen aan. De mannen werden bij elkaar gedreven onder de grote boom midden op het marktplein.

Ineens waren er kettingen en bewakers. Er kwamen stukken hout met ijzeren pikkels uit de schaduwen en kooplieden. De mannen werden afgeranseld. Laat zien hoe sterk je bent wanneer je geen geluid geeft, ben je meer waard. Hou op met dat gekerm jij bent niets waard. Daarna werden de mannen opgesloten zonder water of voedsel in de kelders.

De vrouwen en kinderen werden afgevoerd, ze huilden om hun vaders en mannen. De slavenmarkt is verdwenen, op deze plaats staat nu een kerk. (Stonetown, Zanzibar, Tanzania) Het gedenkteken in de kerk geeft aan waar de grote boom stond. De twee donkere lijnen, staan voor alle vrouwen en kinderen die hier zijn omgebracht.

De kelders zijn nauwelijks stahoogte en ongeveer 3 bij 3 meter waar 75 mannen verblijven. Er zijn twee gelegenheden om te zitten of te liggen en deze blokken worden doorsneden door een geul. Een geul waar wanneer het tij hoog is het zeewater naar binnen stroomt. Het zeewater tilt eerst de doden op en neemt als het tij keert braaksel en ontlasting mee.

De mannen moeten dagen wachten tot dan ineens de kelderdeuren open zwaaien. Lopen! Ze worden met stokken geslagen en weer op de markt gedreven. Ze worden verdeeld over de schepen, onderin het ruim worden vastgeketend en gaan roeiend een nieuwe toekomst tegemoet.