Creatief rekenen

De kinderen die bij de Stichting Twiga/Sarakasi ya Vijana komen, zijn in de eerste plaats kinderen waarvan ouders overleden zijn of niet voor hun kinderen kunnen zorgen.

Zo was ik op bezoek bij een familie met kinderen op Sarakasi, waarvan de ouders alcoholist zijn. In hun huis stond helemaal niets, geen stoelen, tafels, speelgoed, niets. De 6 kinderen zorgen voor zichzelf, de grote voor de kleintjes.

De kinderen die op Sarakasi komen, krijgen ’s morgens eerst een ontbijt. Dat bestaat uit ugali, fijn gestampte mais in water gekookt en een kop thee. Dat hebben de vijf mama’s die de scepter in de keuken zwaaien voor hen klaargemaakt. Daarna begint de lessen en rond 1 uur is er lunch voor de kinderen rijst met bonen en twee keer in de week vlees.

Mijn Pakhuis vol Verhalen plannen heb ik meegenomen. Ik heb alleen een rugzak. Daar is dus weinig ruimte in voor knutselspullen. Ik mis mijn kasten vol rommels wel, maar het is de kunst van niets iets te maken. Mijn idee is om eerst te kijken en observeren wat er gebeurt tijdens de lessen en daar op in te spelen.

Wanneer ik deur naar het lokaal open doe, het lokaal met de klas waar ik vanmorgen een observatie ga doen, de 1ste en 2de klas van de lagere school, knipper ik even met mijn ogen, het lokaal is klein en schemerachtig en er zitten een twintigtal kinderen in de klas. Er zijn 3 tafeltjes met morsige schriftjes en potloodstompjes. De kinderen delen de stoeltjes. Ze zitten minstens met z’n tweeën op een stoeltje. Ik duw de deur iets verder open….de kinderen staan op en groeten met z’n allen tegelijk:’ Good morning teacher’.
Ik krijg een brok in mijn keel…’Good morning class’.

Mijn ogen zijn inmiddels gewend aan het schemer. ik heb een krukje gekregen en zit een beetje achter in de klas. Ze krijgen op dat moment rekenles. Alle kinderen dreunen steeds in een saaie cadans de cijferreeks van 1 tot en met 100 op. Daarna moeten ze een voor een iets uitrekenen op het bord. Dat vinden ze lastig. Het duurt lang voordat het juiste antwoord eruit komt. Een voor een staan de kinderen voor het bord. In het begin is het moeilijk te zien wie nu een jongen of een meisje is. De kinderen hier dragen hun haar heel kort. Deze ‘mode’ wordt gesteund door school. Dit om ongedierte snel te signaleren.

Nadat de les is afgelopen, vraag ik de juffrouw wat ik zou kunnen bijdragen voor haar klas. ‘Mathematic is a problem in this class’, zegt ze dan. Oké, denk ik. Dan ga ik een les doen over rekenen. Ik trek mijn Pakhuis vol Verhalen kast open en begin een creatieve rekenles te bedenken.

De volgende ochtend, nadat de kinderen hun ontbijt achter de kiezen hebben, starten we met een les ‘creatief rekenen’! We maken hele grote cijfers, in allerlei kleuren karton en versieren ze met krijt, potlood en gekleurd papier. Wanneer de cijfers droog zijn van de lijm, kiezen de kinderen een cijfer, een plus of minteken en een isteken. Zo maken we allerlei sommen onder de 10. Ze kiezen zelf een cijfer, maken zelf een som en helpen elkaar met de uitkomst.

De ogen van de kinderen gaan glimmen. Ze maken allerlei combinaties, en steeds vraag ik aan de groep: ’is de uitkomst goed?’
‘Yesss’!!! roepen de kinderen dan.
Fijn om de kinderen zo te zien spelen met rekenen.