Huwelijksperikelen

Bij het woord safari krijg ik het beeld van de prachtige film Out of Afrika op mijn netvlies. Reizen te paard of vliegtuig of in een snelle jeep en dan logeren in grote lichte tenten met heerlijk eten. Zilver bestek, damasten tafellakens, klassieke muziek, kandelaars en kristallen wijnglazen. Bedden met spierwitte lakens met een romantisch kantje en grote klamboes.
En dan s’ morgens wakker worden van de geur van verse broodjes, daarbij heerlijke verse gekoelde vruchtensapjes van sappige mango’s, sinaasappels, ananas en passievruchten. Een groot bad op gouden leeuwenpootjes waar je je dan in kunt laten glijden. Om daarna in kaki tropenkleding je paard te bestijgen om de wilde dieren te bestuderen.

Abdul, onze gids en driver draait zijn snelle kaki-kleurige jeep een Afrikaans uurtje later dan afgesproken in een sierlijke bocht het terrein op. We worden voorgesteld aan Mister Delicious, onze kok tijdens deze vierdaagse safari, en aan onze reisgenoten Yuka en Taka een pril Japans stel. De safari duurt vier hele dagen. We beginnen met de Tarangireriver en -swamps, dan naar de Ngorongorocrater en sluiten af met de plains van de Serengeti. We scheuren in volle vaart Arusha uit. De jeep is wat minder snel en nieuw dan in mijn gedachten. Een ijverige moeder of echtgenote heeft de hoezen van de stoelen opnieuw bekleed en ook de vloerbedekking van de jeep is vervangen door onbestemde grijze matten. De jeep is aan de buitenkant een paar keer kaki overgeschilderd, niet zo strak in de lak, maar voldoet.

Ach, ja in zo’n film is altijd alles overdreven geromantiseerd, dit is de echte wereld. Ik houd mijn verrekijker in de aanslag zodra we het wildpark Tarangiri binnenrijden. Love birds zijn de eerste dieren die we zien. We zien ze in een boom bij het informatiecentrum direct bij de ingang. Ik zit weer helemaal in de film. Dan ineens staat er een levensgrootte giraffe aan de kant van de weg gewoon even te lunchen aan een acaciaboom. Prachtig dat hoofd en zijn vacht, zijn grote, natte ogen en superlange wimpers. Wat is nu het verschil met in de dierentuin vraag ik me af. Vrijheid denk ik, een groot stuk vrijheid. We zien heel veel wilde dieren die dag: knobbelzwijnen, een zwarte neushoorn, enorm veel olifanten, zebra’s, nijlpaarden, leeuwen. Ik maak ontzettend veel foto’s en geniet volop van de dag.

In de Ngorongoro Conservation Area de volgende dag zien we veel Massai dorpen. De Massai leven in de wildparken, hoeden daar hun kuddes koeien en geiten en leven in ronde lemen hutten met rieten daken. Ze kleden zich kleurig en bont met een soort ruitjestafellakens omgeslagen vastgesjord met een koord. Ze scheren zich totaal kaal, ook hun vrouwen en branden merktekens op hun wangen, zo kun je zien van welke familie ze zijn. Hun oren hebben ze behoorlijk toegetakeld, boven in de oorlellen hebben ze grote vierkanten gaten gebrand, zodat er van allerlei versiersels in kunnen hangen. Dan hebben ze in hun oorlellen, gaten gemaakt waar je een golfbal door zou kunnen laten rollen. Hierin dragen ze ook weer allerlei versiersels. Het lijkt me geen pretje lid te worden van de club, vooral omdat ze als laatste toetakeling zich ook nog van minstens een voortand beroven. Deze slaan ze er zelf uit. Dit is handig wanneer je ernstig ziek bent. Dan kunnen je verzorgers je toch eten geven.

Dan is de dag weer voorbij en gaan we op zoek naar onze tenten. Ik ben helemaal opgewonden. Ik ben van de styling en hou van mooie dingen en stiekem ook een beetje van luxe….
Over een onverharde weg denderen we het tentenkamp binnen, heel veel mosgroene koepeltenten op een rij. Abdul en Mister Delicious beginnen de bagage die boven op het dak van de jeep was vastgesjord uit te pakken. Potten, pannen, branders, bestek, tafels, stoelen en dozen vol eten. Wij sjouwen onze rugzakken naar een van de koepeltentjes. Er liggen al twee smoezelige matrasjes. Abdul brengt de slaapzakken, die ook al een paar jaar geen wasmachine gezien hebben. Ik duik onderin mijn rugzak en trek mijn zijden binnenslaapzak tevoorschijn. Die is schoon en zacht.

Ik schakel even over op een ander net en kom in een ruige natuurfilm terecht. Out of Afrika vervaagt. Reizen is af en toe afzien en natuurlijk avontuur, dus daar ga ik dan voor. We nemen eerst een koude douche. Verkleden voor het diner hoeft hier niet, en nemen een Safari biertje.
De eetruimte is een soort koeienstal, grijs beton met tralies voor de ramen. Ineens is er een hoop lawaai en gaan we buiten kijken. Een olifant komt op zijn dooie gemak de compound binnen gewandeld. Hij heeft dorst zo te zien, want hij stormt op de watervoorziening af en begint gulzig te drinken. We maken uitgebreid foto’s van hem. Wanneer de olifant ook nog een kleine versnapering wil, naast zijn water en dus een aanval doet op een barbecue. Moet hij het terrein verlaten.

De volgende ochtend is het om 05.30 uur opstaan, zonder te ontbijten of te douchen om de zonsopgang en dieren te zien. We zien het prille Japanse stel nogmaals een selfie maken van hun tweeën met de weer teruggekeerde olifant op de achtergrond.
Dan komen we langs een tent waar het dak eraf gaat.
‘Dit is te vies voor woorden en dan zo idioot vroeg op’, gilt de vrouwenstem. De tent beweegt, hij komt half naar buiten om te zien of niet iedereen meegeniet van hun woordenwisseling.
‘Jij zegt ook nooit wat lul’, schreeuwt ze nu. ‘Het is uit!’

‘Huwelijksperikelen’, zegt Bram.
Overschakelen naar het andere net, denk ik.